Jongeren en rouw
Iemand is doodgegaan
Is er iemand die je goed kent dood gegaan? Je opa/oma, een vriend(in) of je vader/moeder of broer/zus. Wat heftig!
Ik voel me anders
Leven met verlies is een zware klus. Misschien begrijp je er helemaal niets meer van, ben je boos, verdrietig of voel je niets. Wat je ook voelt: het is oké. We noemen dit rouwen. Het schudt je leven in de war. Niet fijn, maar normaal. Dat komt omdat het verlies een enorme indruk achter laat bijvoorbeeld omdat die ander net zo oud is als jij, of omdat je veel om die ander geeft.
Waarom?
Van rouwen kun je hartstikke moe worden. Herken je dat: je hebt geen zin om leuke dingen te doen en concentreren op je huiswerk lukt al helemaal niet? Als je iemand bent verloren die jong is gestorven, dan vind je dat misschien niet eerlijk. Je vraagt je af: waarom? Een antwoord is er niet zomaar. Door wat je meemaakt ga je wat serieuzer over het leven nadenken. Hoe iemand is doodgegaan, kan je ook heel verdrietig maken. Was iemand lang ziek of was het sterven heel plotseling?
Praat erover
Wanneer iemand uit je gezin is doodgegaan, dan verandert er iets in huis. De sfeer is anders, er is een lege plek aan tafel, verjaardagen zijn niet meer leuk. Het kan ook gebeuren dat iedereen zijn best doet om maar niets te veranderen, alsof het gezin nog compleet is en er niets is gebeurd. Jij voelt dat er iets niet klopt. Weet je: iedereen gaat op een eigen manier met verdriet om. Samen een nieuw evenwicht vinden is best moeilijk, dat kan een tijd duren. Vertel in je gezin wat je nodig hebt of als praten thuis niet lukt: bel of spreek af met een vriend of praat op school met een leraar die je vertrouwt. Het voelt heel fijn als er iemand naar je luistert.
